அருளின் குரல் வரிகள் – குயில் பாட்டு -20

பெருமக்களே!
முன்னொரு பிறவியிலேயே நீ ஒரு அழகிய பெண்ணாக வேடர் தலைவன் மகளாக பிறந்து இருந்தாய் அல்லவா!
ஒரு நாள் மாலை சின்ன குயிலாகிய நீயும் உன் தோழிகளும் மின்னல் கொடிகளாய் ஒரு தோட்டத்தில் விளையாடிக் கொண்டே இருந்தீர்கள்.
உன்னையே நினைத்து இயங்கிக் கொண்டிருக்கும் உன் மாமன் மகன் மாடன் உன்னை மணந்து கொள்வோம் என்ற கனவுலகில் தேன்மழை நாட்டு வேடன் மகன் நெட்டைக் குரங்கன் நேராக நின்று தந்தையை மிரட்டி உன் மனம் பற்றி நினையாமல் மனம் நிச்சயித்து சென்றுள்ளான்.
இவர் இருவரிடமும் செல்லாத மனம் கொண்ட நீயோ கள்ளமில்லா பேதையாய் தோழிகளுடன் விளையாடிக் கொண்டிருந்த அன்று வீரன் சேரமான் மகன் ஒருவன் மான் தேடி வனம் புகுந்தான்.
உனை கண்டான் மையல் கொண்டான் நீயும் அவனை கண்டாய் மோகம் கொண்டாய் கண்டதும் காதல் கொண்ட கண்களுமே ஆவி கலந்துவிட்டாய், தோழியர் பயந்து தொலைந்து விட்டனர் .
வேடர் மகளே வஞ்சி அரசன் மகன் நான் நீ என் மேல் காதல் கொண்டேன் என்று சொன்னால் நீயும் காதல் வசப்பட்டாய்
ஆனால் அச்சம்..
“நீங்களோ பெரும் செல்வந்தர் கல்விமான் மன்னவர் நாங்கள் மலைக்குறவர் சிங்கம் முயலை நேசிக்குமோ நாங்கள் குறவர் ஆணும் யாருக்காவது மனைவியாக இருப்பது அல்லாமல் ஒரு இல்லத்தில் அடிமையாகும் நிலை மகளாகவும் இருக்க விரும்ப மாட்டோம் என கூறிவிட்டாய்.
ஆனாலும் உன் கண்களில் உள்ள காதலை அறிந்த அந்த வேந்தன் மகன் உன்னை கட்டி அனைத்து முத்தமிட்டான்.
நீ விலகி சென்றாலும் உன்னை தாவி அணைத்து விட்டான்.
காதல் மொழியால் கவிதை பாடினான்,
பொன்னே
மணியே,
அமுதமே
என் ஆசை துணைவியை என் மனதின் ராணியே,
நீ என் துணை,
நீ என் தெய்வம்
உன்னை தவிர வேறு பெண்ணை நான் சிந்தையாலும் தொடேன்.
இக்கணமே உன் இல்லம் செல்வோம் என் மனம் சொல்லி வேதம் சாட்சியாக விவாகம் முடிப்பேன்
வென்நிலவே என சத்தியம் செய்தான் நீயோ பொறிப்பு கொண்ட புளகாங்கிதம் பெற்றாய்.
நாணம் தவிர்த்தாய் மன்னவன் தோள் தழுவி விட்டாய், வேந்தன் மகனும் தேனில் வண்டாய் மயங்கிவிட்டான், இருவர் இதழ்களும் இணைந்தன, கண்கள் செருகின இங்கனம் இருவரும் இருக்கையில்தான் நடந்ததோர் பூகம்பம்.
குயிலியை மணக்கப்போகும் நெட்டைக் குரங்கன் அங்கு வந்து நின்றான்
ஊரிலிருந்து வந்த அவன் குயில் எங்கே என சுற்றி சுற்றத்தாரிடம் தோப்பிலே தோழியிடம் என்ற பதில் கேட்டு ஆசையுடன் வந்தவனை ஆத்திரமூட்டும் காட்சி, அதிர வைக்கும் செய்கை, பதைபதைக்க வைக்கும் நிகழ்ச்சி துடித்துப் போய் கத்தினான்.
பட்டப்பகலிலேயே என்ன கெட்ட செயல் இது,
திருமணம் நிச்சயமான பெண்ணொருத்தி இன்னொரு பாவியுடன் சல்லாபம் செய்கிறாளா… எனக்குத்தான் பரிதவித்து திருமணத்துக்கு முன் இப்படியொரு திருட்டு காதலா என கதறினான்.
விழுந்துவிட்டாளே அதை தொலைத்து விட்டாளே என மனம் நொறுங்கி நோக்கி நின்றான் இனி என்ன நடக்கும்
அடுத்த நிகழ்வில்
காணலாம்.
Thou with thy maids a few days hence forth to the woods at evening and played as lightning flashes….
then quick upon you came from the bushes,hunting,the lovely prince of the Chera king chasing a deer alone he came…
The ring of maids with thee as queen in revelry he spied…
Outright he fell in love with thee and you with him.
The maids about thee fled and his,as prince they saw so lovely clad before them…
Nearing thee the stranger said I am the son of the Vanchi chief,O hunter maid so beautifully!
The fruits of birth as man I reap,ah,only now!
for I have won thee,loving at first sight.with passion swell pent up,thou madest reply
,In thy palace dwell five hundred wives all beautiful and young well read and versed in the art of dance and song.Go then enjoy their lovely company .
A kurava maid I am.
I dare not be thy bride.Would the fiery lion ever stop to run the rabbit down or conquering king go in for a hunter maid?
Even though he be a king we will not live his paramour and fling our chastity away…
with reverence I worship thee and bid goodbye…
O,Prince my maid companions all have left !O what shall I do?
in such a baffled state thou were.
The prince who read lush love upon thy eyes emboldened tripped to thee all in a trice and kissed thy cheeks aflush…
with a frowning brow you stepped aside what shame do lovers know he gliding close embraced and said,my gold my dazzling gem,fresh amrut,joy untold…
thou art my bride my queen…O my deity,would I ever dream of other maids than thee?
Why should thou me distrust?
this very hour we will go to your house and I tell am thy lover.As writ in vedas
,I shall wed thee damsel…so vowed the prince…
thou feltest bosom swell of rapture and delight. all timidity you shook away…
free from the rigidity of wakeful life,you swam into the realm of sweet unending dreams…
to overwhelm the prince with clasps and kisses and to drink in his honeyed lips you longed at passions brink
.like bee quick buzzing down in honey,or iron falling into gravity,thy lover embraced thee close of thy red lips sweet honey quaffed in never quenching sips…
and now kurangan tall returning home thy revels in the woods away from home did learn and leaping with delight he sped to where thou wert and saw the prince in bed with thee…
atrocious sin in broad day light
O God!the wedding is not over yet…she hath now dashed my dreams to dust and shamed me ….