அருளின் குரல் வரிகள்…..குயில் பாட்டு 08

அன்பார்ந்த பெருமக்களே …

குயில் கூவிக் கொண்டே இருக்கிறது. குயில் பாட்டு ஒலித்துக்கொண்டே இருக்கிறது. உலகெங்கும் உள்ள தமிழர்கள் அங்கிங்கெனாதபடி குயில் பாட்டைக் கேட்டுக் கேட்டு இன்புற்று கலைமாமணி சூரியபிரகாஷை வாழ்த்திக் கொண்டே இருக்கின்றார்கள். பாரதி வரிகளை நாங்கள் எத்தனையோ முறை படித்திருந்தாலும் குயில் பாட்டை இசைப் பாட்டாக அற்புதமாகப் பாடிக் காட்டுகின்ற கலைமாமணி சூரியபிரகாஷை நாங்களெல்லாம் வாழ்த்தக் கடமைப்பட்டிருக்கிறோம் என்றார்கள்.

நண்பர்களே ! இலண்டன் மாநகரைச் சேர்ந்த கவிஞர் கருணானந்தராஜா குயில் பாட்டில் தத்துவ ரகசியங்கள் என்ற ஒரு நூலை பத்தாண்டுகளுக்கு முன்பு எழுதி ஸ்ரீராம் இலக்கியக் கழகத்தின் வாயிலாக அவருக்கு ஒரு சிறந்த பரிசே கிடைத்தது அந்தப் புத்தகத்திற்காக. குயில் பாட்டு தான் அவருக்கு பாரதியைப் பற்றித் தெரியும். அவர் என்னிடம் நேற்று தொலைபேசியில் அழைத்து மகிழ்ச்சி வெள்ளத்தில் நீந்தினார். இவ்வளவு அழகாகக் குயில் பாட்டைப் பாடிக் காட்டுகின்ற சூரியபிரகாஷை நான் பார்க்க விரும்புகிறேன். கோவிட் சிக்கல்களெல்லாம் முடிந்த பிறகு நான் உறுதியாக சென்னைக்கு வந்து கலைமாமணி சூரிய பிரகாஷைப் பார்க்க வேண்டும்; அவருடன் பேசவேண்டும் என்று மிக மகிழ்ச்சியாக என்னிடம் சொன்னார்.

அதே போல என்னுடைய இன்னொரு நண்பர் அரக்கோணத்திலிருந்து என்னை அழைத்து என்ன சொன்னார் என்றால் சூரியபிரகாஷ் பாடுவதைக் கேட்கும் பொழுது எனக்கு இப்படி சொல்லத் தோன்றுகிறது என்று சொன்னார். என்ன என்று கேட்டேன். மாந்தளிரைக் கோத வைக்கும் குயிலின் குளிர்காலக் கூவலைப் போல உள்ளது சூரிய பிரகாஷினுடைய பாடல் என்று சொல்லி மகிழ்ந்தார்.

நண்பர்களே ! குயில் பாட்டு மிக அழகாக இப்பொழுது தொடங்கிக்கொண்டிருக்கிறது. இப்பொழுது எப்படி என்றால் கவிஞர் மனக்கலக்கத்தில் உறுமுகிறார். குரங்கும் குயிலுமா கூடிக்குலவுவது ? இந்தக் காட்சியைக் கண்டு மனம் மருண்டு கவிஞர்,  “ ஐயகோ ! நான் எதிர்பார்க்காதது நடக்கிறதே ” என்று மனம் வேதனையுற்று விடியற்காலையில் காலைக் கதிரவனைப் பார்த்து மகிழ்கிறார்.

காலை நேரம் தூங்கி எழுந்தேன். சொல்லாமலேயே கால்கள் வழக்கம்போல் என்னை சோலைக்கு இழுத்துச் சென்றன. சுற்றும் முற்றும் பார்த்தேன். எங்கேயும் பறவைகளைப் பார்க்க முடியவில்லை. ஓரத்தில் ஒரு மாமரம், அதன் மேல் அந்த அதிசயம் பாருங்கள். அதன் கிளையில் நம் நாயகி குயில் அமர்ந்துகொண்டு கீழே நிற்கும் காளையுடன் காதல் கதை பேசிக் கொண்டிருக்கிறது. மாடும் தலையாட்டிக் கொண்டிருக்கிறது. பார்த்ததுதான் தாமதம் படபடவென வந்தது; நெஞ்சு குமுறியது. கோபக்கனல் கொப்பளித்தது; கலக்கமுற்றேன். உடல் வியர்த்தேன்; குமுறினேன்; துடிதுடித்தேன்; காளையைக் கொல்ல வேண்டும் எனும் அளவுக்கு கோபம் வந்தது. குத்துவாள் எடுத்துக்குறி பார்த்தேன்.

இந்தக் குயில் ஒரு பொய் பேசும் பேய். அது இந்தக் காளையுடன் பேசியதைப் பார்த்தபின் கொல்லாமல் விடக்கூடாது என மறைந்து நின்றேன். அந்தக் குயிலோ காதல் மயக்கத்திலிருந்தது. மோகக் கதை காளையிடம் பேசிக் கொண்டே இருந்தது. பொன் போன்ற குரலில் மின் போன்ற வார்த்தைகளால்  “ காளையே ! பெண்டிரைச் சொக்கி இழுக்கும் காந்தமே ! மன்மதன் எனும் மந்திரமூர்த்தியே ! பூமியிலே உன்போல் இனமுண்டோ ? மனிதருள்ளும் வலிமையுடையாரைக் காளை என்றே புகழ்கின்றாரே ! ” எனப் புகழ் வார்த்தைகளைக்  கூறிக் கொண்டே இருந்தது.

Dear friends…

the music of Kalaimamani Suryaprakash is indeed divine. Why is music called the divine art when all other arts are not so called ? We may certainly see God in all arts and in all sciences. But in music alone we see god is free from all forms and thoughts. In every other art there is idolatory. Every thought every word has its form. Sound alone is free from form. Every word of great poetry forms a picture in our mind. Sound alone does not make any object appear before us.

 What do we see as the principle expression of the life in the beauty visible before us ? It is movement inline in colour, in the changes of the seasons, and the rising and falling of the waves, in the wind, in the storm, in all the beauty of nature. There is constant movement. It is this movement which is cost day and night and the changing seasons. This movement has given us the comprehension of what we called time. Otherwise there would be no time for it is eternity.

About me sorrows deep and suffocate

words fail and thoughts come

crowding to the gate

of memory Oh well for them

whose well their tale

digressing for the gudi sale

Alak I lack the art with shame oppressed

I off way leave my tail

and all with jest of poetic fancy

shall I sing every here and then

now of the glories of the golden morning

oh flow of sweetness sprung from honey

of melted gold soft cool peerless Oh light in pearl

in the silken space of heaven

that is why the sky measures with its light

and opens with its eye

is it not sweeter than the eye of God ?

if it is said by sages of the wood

that is for expanding light peerless

is light that which sweet

that which sweet each doe grass with smile and kiss each bud 

to Bloom brighten the world

the waters stud with flowers open

high heavens glorious site

at break of day I adore selfsame life

the world’s sweet music filled shines

beautiful now listen

I take the thread of my doleful tale.