செங்கோல் ஏந்திய செம்மொழிச் சிகரம் !பகுதி – 8

பூந்தோட்டத்தைப் பொலிவாக்குவோம் !

இந்திய நாட்டின் விடுதலைக்குப் பின்னர் மாநில மக்களுக்கு இயல்பாக மடங்கியிருந்த மொழி ,இனம் ,இலக்கியம் ,பண்பாடு ,வரலாறு ,முதலிய துறைகளில் பெருமிதமும் – பேரன்பும் எழலாயின .வங்கத்தில் பொங்கிப் பெருகியிருந்த இலக்கிய வேட்கையைப்போல இன ,மான ,எளியோர் நலம் நாடிய தன்மான இயக்கச் சிந்தனைத் தழல் போலத் தமிழ்நாட்டு இளைஞர் மனத்தில் எழுந்தது .தந்தை பெரியார் ,பேரறிஞர் அண்ணா – முத்தமிழ்க்கலைஞரின் சீர்திருத்தச் சிந்தனைகள் புதிய விழிப்பையும் – ஆர்வத்தையும் பெருக்கின .

கல்லூரிகளில் பயிலும் மாணவர்கள் கருப்புச் சட்டை வீரர்களாயினர்.பெயர் மாற்றம் ,மனமாற்றம் ,பழமையில் இடம்பெற்றிருந்த பாழான தடைக்கற்களைத் தகர்த்தெறியும் தறுகண்மை எங்கும் ஊக்கம் பெற்றன .திரையுலகத்தில் வேலைக்காரி ,ஓர் இரவு ,பராசக்தி ,நல்லதம்பி கலைஞரின் அனைத்து எழுத்தோவியங்களும் இளையோர் மனத்தைக் கவர்ந்தன .

இனமுழக்கம் இடிமுழக்கமாயிற்று .கருத்து மழை எங்கும் பொழிந்தது .கழனிகளில் புதிய விளைச்சல் கல்லூரியில் தமிழ் மன்றங்கள் உருவாயின .இலக்கியக் கருத்தரங்குகள் பெருகின .பழமையாளர்களில் பலர் மெல்ல உணர்ந்து இந்தப் பகுத்தறிவுப் பாங்கைப் பாராட்டினர் .தனித்தமிழ் இயக்கம் ,வடமொழி எதிர்ப்பு ,திராவிடத் தொன்மை முதலிய நெறிகளில் மனோன்மணீயம் சுந்தரனார் ,மறைமலையடிகளார் தலைமை தாங்க ,மாணிக்க நாயகர் .த வே உமாமகேசுவரனார் முதலியோர் தமிழ் உணர்வுக்குத் துணை நின்றனர் .

அரசியல் கழகம் போலவே சைவ சித்தாந்த நூற்பதிப்புக்கழகம் ,கரந்தைத் தமிழ்ச் சங்கம் முதலிய நிறுவனங்களாலும் தமிழ் எழுச்சித் தீ பரவியதோடு ,தமிழ் ஒரு முற்போக்கு இயக்கமாகவே வடிவெடுத்தது .இந்த நிலையில் அண்ணாமலைப் பல்கலைக்கழகத்தைத் தொடர்ந்து கல்லூரிகளில் கிண்டி பொறியியற் கல்லூரி ,பூ சா கோ கலைக்கல்லூரி மாணவர்கள் கலைச் சொல்லாக்கத்திலும் அறிவியற் கருத்துச் செறிவூட்டுவதிலும் முன்னணியில் நின்றனர் .“படிக்காத – படிக்காமல் ஆக்கப்பட்ட – பாமர நிலையை விட்டுக் கரையேறாத மக்களையெல்லாம் பகுத்தறிவுப் பண் பாடிடச்செய்திருக்க வேண்டிய பொறுப்பை – உயர் வகுப்பினர் தம் கடமையென – எடுத்துக் கொண்டிருந்தால் கண்டனம் கிளம்பியிருக்காது, ஒரு பெரிய சமுதாயத்தால் களிப்பொடு கூடிய நன்றியும் தெரிவிக்கப்பட்டிருக்கும் என்று முழங்கினார் கலைஞர் .

கிண்டி பொறியியற் கல்லூரியில் முத்தமிழறிஞர் கலைஞரின் பேச்சினைக் காணலாம்

1. தலைவர் முன்னுரையில் உங்களையெல்லாம் நான் பூந்தோட்டத்திற்கு அழைத்துச் செல்லப்போகிறேன். அது எத்தகைய பூந்தோட்டமாக இருக்குமோ என்றும் ஆர்வத்தின் காரணமாக ஐயமுற்றார். நான் உங்களையெல்லாம் பூந்தோட்டத்திற்கு அழைத்துச் செல்ல வரவில்லை. நாமெல்லாம் அமர்ந்திருக்கும் பூந்தோட்டத்தைப் பற்றித்தான் பேசப்போகிறேன்.

பூந்தோட்டம் அமைப்பதென்பது சாதாரணமானது அல்ல. தோட்டம் அமைக்கக் காடுகளை அழிக்க வேண்டும். மேடுகளை இடித்து மட்டமாக்க வேண்டும். பள்ளங்களைச் சரிப்படுத்திப் பண்படுத்த வேண்டும். இப்படியெல்லாம் அமைந்த சிங்காரப் பூந்தோட்டம் திடீரெனவோ, அல்லது சிறிது சிறிதாகவோ சீரழிந்து விடுவதுமுண்டு.

மலர்ந்து மணம் வீசும் மலர்கள் பொழுதுதோறும் புனலுக்கும், அனலுக்கும், கக்கும் விடப்பாம்பினுக்கும் இடையறா நோய்களுக்கும் ஈடுகொடுத்து உண்டாக்கிய பூந்தோட்டத்திலே மலர்ந்து மணம் வீசும் மலர்களை, உழைக்காதவன், வியர்வை சிந்தாதவன் பறித்துச் சென்று மகிழ்கிறான் ஒரு புறத்திலே ! இரும்புக்கரம் உண்டாக்கிய இன்பச் சோலை ! அதிலே சுவை சிந்தும் தேன் மலர் ! அதைக் கொய்து செல்லும் சிலர் ! இப்படி ஒரு வேதனையான சூழ்நிலை பூந்தோட்டத்திலே ! அடுத்தது, அந்தப் பூந்தோட்டத்திலே பயிராக்கப்பட வேண்டிய மலர்கள் எவை என்பது !சிரிக்கும் ரோஜா இருப்பதா ? அல்லது எருக்க மலர் இருப்பதா ? கவின் பொழியும் மல்லிகைக் கொடியா ? கள்ளிக்காடா ? இவை போன்ற கேள்விக்குறிகள் உலவுகின்ற பூந்தோட்டத்திலே !அடுத்தது, பூந்தோட்டத்தை மிதித்து நாசமாக்கிய மாடுகளையும் ஆடுகளையும் விரட்டவேண்டும் என்ற அவசரம் ஏற்பட்டு, மாடும் ஆடும் ஓடிவிட்டன என்ற உற்சாகத்திலிருப்பவரிடம், ஆடும் மாடும் போனது உண்மை ; ஆனால் சேர்ந்திருந்து செழிப்பைக் கொல்லும் சிறு பூச்சிகளும் புல்லுருவிகளும் போக்கப்படவேண்டும் என்ற முழக்கம் ஒரு புறம் !இத்தகைய மூன்று விதமான பிரச்சினைகள் முற்றுகையிட்டிருக்கும் பூந்தோட்டம் நம் கவனத்துக்குரியதுதான்.

கவனத்துக்குரியது மட்டுமல்ல; கவலைகொண்டு காரியமாற்ற வேண்டிய கடமையுணர்ச்சியும் காற்றொடு கலந்து நம் உணர்வைத் தொடுகிற உயர் பணியைக்கூடச் செய்யக் கூடியதுதான் . நாம் ஆராயப்போகிற ‘பூந்தோட்டம்!’ தமிழகமாகிய நம் பூந்தோட்டம் .நாம் வதியும் தமிழகத்தை ஒரு பூந்தோட்டமாக நினைத்துப் பார்த்தால், சிலப்பதிகார ரோஜாவும், சீவக சிந்தாமணி எனும் சண்பகமும், குண்டலகேசிப் பூங்கொத்தும், மணிமேகலை மல்லிகையும், அகம்புறமென்ற அன்றலர்ந்த முல்லைகளும் மணம் பரப்பிடக் காணுகிறோம். அந்த மலர்களின் மணத்தை மொண்டு மொண்டு தரும் தென்றலாகப் பாரதியார் – பாரதிதாசன் கவிதைகளும் மிதந்திடுவதைக் காணுகிறோம். இத்தகைய சீர் குலுங்கும் நந்தவனத்தின் ஒரு மூலையிலே கள்ளிக் காடும் இல்லாமலில்லை.

வாசமற்ற கனகாம்பரமும் வைக்கப்படாமலில்லை. மாலை வேளையிலே உல்லாச உலாவல் நடத்த முடியாதபடி நம்மைப் பயமுறுத்து கின்ற பாம்புகள் வாழும் பெரும் புற்றுகளும் தோன்றாமலில்லை.கள்ளி என்கிறேன். சிலருக்குக் கடுமையாகக்கூடத் தெரியலாம்; கள்ளி மலரிலே அழகுண்டு, புராணக் கதையில் நயம் இருப்பது போல; கள்ளி மலரிலே நறுமணம் கிடையாது; இதிகாசத்தில் இன உணர்வு இல்லாதது போல !முள் நிறைந்தது கள்ளி ! சிலப்பதிகாரத்தை ரோஜா வென்று குறிப்பிட்டேன், ரோஜாவுக்கு முள் இருப்பதால்! சிலப்பதிகாரத்திலே கற்பனைக் கெட்டாத சம்பவங்கள் இருக்கலாம்.

ஆனால், சிலம்பு ஒலிக்கும் போது செந்தமிழ்ப் பண்பு ஒலிக்கிறது. சேரனின் வீரமும் சோழனின் மனவளமும், பாண்டியனின் நேர்மையும் மொத்தத்திலே மூவேந்தர் ஆண்ட மூன்று பெரும் நாடுகளைப் பற்றிய குறிப்புகளும் நிறைந்து கிடக்கின்றன. இளங்கோ தந்த இந்த இன்பப் புதையலிலே ! சேரனின் தம்பி தயாரித்த தங்க ரோஜா சிலப்பதிகாரம் !கற்பனைக் கெட்டாத நிகழ்ச்சிகள் இதிலே உள்ள முட்கள்! ரோஜா தேவையா இல்லையா என்பது விவாதிக்கத் தேவையில்லாத பிரச்சினை ! பூந்தோட்டத்தில் நல்லவை புதுமைகளாக மலரட்டும் .

இத்தகைய காடுகள் பூந்தோட்டத்திலே பரவிடக் கூடாது என்கிறது ஒரு பலமான குரல் ! பகுத்தறிவுக் குரல் ! இல்லை – அவைகளும் இருக்கத்தான் வேண்டுமென்கிறது ஒரு மெலிந்த தொனி! பண்டிதர்கள் பக்கமிருந்து கிளம்பும் தொனி !இப்படி ஒரு போராட்டம் பூந்தோட்டத்திலே, அறிவியக்கத்திற்கும் அதன் எதிர்க் குழுவுக்கும் நடைபெறுகிறது !அந்தக் காலத்தை அடியொடு புறக்கணிக்க வேண்டுமென்கிற அவசர ஆவேசங் கொண்டவர்களுமல்லர் அறிவுப் படையில் அணிவகுத்து நிற்பவர்கள். அந்தக் காலம் சில பலவற்றிற்குச் சிறந்ததாக இருக்கலாம்.

ஆனால், அதன் ஆதிக்கத்திலே மிதிபட்டு இந்தக் காலம் நெளிந்து கிடக்க வேண்டுமென்பதை யார்தாம் ஒப்புக்கொள்ள முடியும் ? அந்தக் காலத்து நல்லவைகளைக் கொண்டு வந்து இந்தக் காலப் புதுமைகளோடு இணைப்பதிலே எதிர்ப்புக் கிடையாது.

இரண்டு காலங்களையும் மோத விட்டுவிட்டு வேடிக்கை பார்க்கிறார்களே, அதுதான் வேதனையைத் தருகிறது !இந்தக் காலத்திலே கண் மருத்துவம் இருக்கிறது; பார்வையைக் கூர்மையாக்கிக் கொள்ள மூக்குக் கண்ணாடி கண்டுபிடிக்கப் பட்டிருக்கிறது; ஆனால், அந்தக் காலத்திலே இந்த வசதி கிடையாதே !என்று இளைஞன் கேட்கிறான் .கண்ணொளி கெட்ட திருதராஷ்டிரன் கடைசி வரையில் குருடனாகத்தானே இருந்தான் என்றும் இப்போது இளைஞர்கள் கேட்க மாட்டார்களா ! .இந்தக் காலத்து வசதிகள் எவ்வளவு சுலபத்திலே மிகப்பெரிய சாதனைகட்கு, ஏற்றவையாக உள்ளன.இந்தக் காலம்பற்றி உணர்ந்தோர் – இந்தக் கால மாண்புகளைப் பற்றி உரைப்போர் சிலர்கூட அந்தக் காலக் கருத்துகளோடு மோதிடுவதைக் காணும்போது, கவலைதான் ஏற்படுகிறது. பூந்தோட்டத்திலே உலவிடுகிற நமக்கு.

எருக்கம் பூவைத்தான் தருவேன் என்று கூறலாமா ! புதுமையான கடிகாரம் கட்டிக்கொண்டு இராகு காலம் பார்க்கிறார்கள்.மூக்குக் கண்ணாடியணிந்து பாரதம் படிக்கிறார்கள். வெளிநாட்டில் தயாரான கேமராவுக்குத் தேங்காயுடைத்துக் குங்குமமிட்டுச் சூடம் கொளுத்தி, வணக்கம் செய்து திரைப்பட மெடுக்கிறார்கள்.இந்த விசித்திரங்கள் வேடிக்கையாகவா தோன்றுகின்றன. வேதனைப் புயலையல்லவா திடீர் திடீரென்று பூந்தோட்டத்தில் வீசிடச் செய்கின்றன.

இங்கே அரசியலில் பழுத்தவர்கள் அரசு வேலைகளை விட்டு ஓய்வு பெறுகிறவர்கள் , உயரிய கொள்கைகளை மக்கள் உள்ளத்தைத் தொடும் உணர்ச்சி எழுத்துகளை எழுதிக் குவிப்பார் என்று எண்ணிடுபவருக்கு, இன்பத் தாமரை தரமாட்டேன் – எருக்கம் பூவைத்தான் தருவேன் என்றால் இந்த நிலையை எப்படித்தான் வருணிப்பது! | பூந்தோட்டத்தில் இதுதான் போராட்டம்கள்ளிக் காடுகளே, தோட்டத்திலிருந்து அழிய வேண்டுமென்று எண்ணிடும் வேளையில் எருக்கஞ் செடிகளையும் எடுத்து வந்து பயிராக்குகிறேன் என்று முற்றுமுணர்ந்தவர்களே கூறினால் எப்படி வாய் மூடி மௌனியாக இருப்பது !இந்தச் சங்கடமான சம்பவங்கள் தாம், தமிழகச் சோலையிலே, எந்த மலர்கள் இருக்கவேண்டும், இன்னும் எத்தகைய மலர்கள் பயிராக்கப்படவேண்டும் என்ற போராட்டத்தைப் பகுத்தறிவு புரியினருக்கும், பழைமைத் தீவில் சிக்கியிருக்க ஏற்படுத்தியிருக்கிறது !எம்மலர் வைப்பது என்பது ஒரு பிரச்சினை! அடுத்தது, வைத்த மலர்கள் யாருக்குச் சொந்தமென்பது !வியர்வை சிந்தியவன் தான் வைத்த மலர்ச்செடி தனக்குச் சொந்தமென்கிறான்.

வியர்வையை விருந்தாக எண்ணிடும் வீணன் மலர்கள் தன் மாளிகை மஞ்சத்திலே தூவப்பட வேண்டுமென்கிறான்.இந்தப் போராட்டம், பூந்தோட்டத்திலே ஒரு முக்கிய அங்கம் பெறுகிறது !’மலர் உழைத்தவனுக்கா? அல்லது உல்லாசிக்கா?’ என்பதுதான் பொது உடைமைக்கும் தனியுடைமைக் கொள்கைக்கும் நடைபெறுகிற போராட்டம். இதிலே வெற்றிக் கொடி நாட்டிய நாடுகள் இரஷ்யாவும், சீனாவும் – நம்மைப் பார்த்துப் புன்சிரிப்புக் காட்டுகின்றன .மூன்றாவதாகத் தோட்டத்திலே மேய்ந்த வெள்ளை மாடுகளை விரட்டிவிட்டோம் – இனி வேலிகூடத் தேவையில்லை என்ற வீராப்புப் பேசிடுபவருக்கும், வெள்ளை மாடுகள் ஓடிவிட்டன; ஆனால், பூச்சிகளும் புல்லுருவிகளும் மலர்ச் செடிகளைப் பாழாக்குகின்றன அவைகளை ஒழிப்பதற்கு உரிமை என்ற மருந்து தெளிக்க வேண்டுமென்பவர்களுக்கும் நடைபெறுகிற போராட்டம் !பூந்தோட்டம் சொந்தமாக வேண்டும் .

எந்த மலர் தேவையென்பது – சமுதாய சீர்திருத்தம்.மலர் யாருக்குச் சொந்தமென்பது சமத்துவ, கோரிக்கை விளக்கம்.பூந்தோட்டமே யாருடையது ? இப்போது யாருடைய ஆதிக்கத்திலிருக்கிறது ? அந்த ஆதிக்கத்திலிருந்து விடுபட்ட சுந்தரச்சோலை சொந்தக்காரரின் வசமாக வேண்டாமா என்பது தனியுரிமைக் கோரிக்கை பற்றிய பிரச்சினை.இந்த மூன்றில் எது முன்னர் நடைபெற வேண்டுமென்பது சிந்திக்க வேண்டிய ஒன்று !

(1) எந்த மலர்?

(2) மலரை யார் பறிப்பது?

(3) தோட்டம் யாருடையது?

இந்த மூன்று கேள்விகளையும் முறையே வைத்து ஆராயும்போது, நாம் விரும்பும் மலர் பற்றிய சிறப்புகளைத்தாம் சொல்லிவர முடியும்.மலரை நாமே பறித்து அனுபவிப்பதற்கும் தோட்டம் நமக்குச் சொந்தமாக வேண்டும்.அதுவரையில் மலர் நமக்குக் கிடைத்தால், எப்படி மாலை தொடுக்க முடியும் என்பதைத்தான் கூற முடியும்!ஆகவே, முதலில் அவசரமாக – அவசியமாக – நடைபெறவேண்டியது, தோட்டம் நமக்குச் சொந்தமாக வேண்டியது !தோட்டம் நமக்குச் சொந்தமாகிவிட்டால் தொல்லை தரும் பூச்சிகள் அழியும்.

தூய மலர்கள் சிரிக்கும் – மலருக்குரியவர் நாமே ஆவோம் – இந்த நல்ல காரியத்தில் ஈடுபட வேண்டுமென்றுதான் உங்களையெல்லாம் அழைக்கிறேன்.ஈடுபட வருகிறவர்கள், மலர் உழைத்தவனுக்குச் சொந்தமென்பதை உரத்த குரலில் கூறுபவர்களாக இருக்க வேண்டும்.மாசற்ற மலர்கள் மணம் பரப்பிட வேண்டும் என்ற மனப் பக்குவம் படைத்தவர்களாயிருக்க வேண்டும்.செங்குட்டுவன் உலாவிய பூந்தோட்டம் ,நாம் அமர்ந்திருக்கிற பூந்தோட்டத்திலே வீரன் செங்குட்டுவன், உலாவியிருக்கிறான்.

கடாரங் கொண்ட சோழன், களிப்புக் கீதம் பாடியிருக்கிறான். பாண்டியன், செந்தமிழ்ச் சங்கம் முழக்கியிருக்கிறான்.நான் குறிப்பிடும் பூந்தோட்டம் மூன்று பக்கம் முத்துக் குலுங்கிடும் கடல்களைக் கொண்டது !ஒரு புறத்தே உயர்ந்த மலைத்தொடர் கொண்டது! வளமான வயல்கள் – வற்றாத ஆறுகள் கொண்டது! தளிரும், மலருமட்டுமல்ல; தங்கம் தருவது !இத்தகைய பூந்தோட்டத்தைச் சொந்தமாக்கிடும் பணியில் ஈடுபட வாரீர் ! வாரீர் ! அறிவு மன்றத்திற்கு என்று தான் உங்களையெல்லாம் அழைக்கிறேன்.

இப்படி அழைப்பதிலே வகுப்புவாதம் கிடையாது. தன்னலம் தலை நீட்ட இடமில்லை. குறுகிய மனப்பான்மை நிச்சயமாக இல்லை .எல்லோரையுந்தான் அழைக்கிறேன். உயர்ந்த சாதி, தாழ்ந்த சாதி என்ற பேதம் பாராட்டி அழைக்கவில்லை .அந்தப் பேதம் நீக்கப்படவேண்டும் என்ற பெருமுயற்சியில் ஈடுபட்டிருப்பவர்களைச் சேர்ந்தவன் தான் நான்.உயர்ந்தவனைக் கோபுரத்தின் உச்சியிலேயிருந்து இறக்கித் தாழ்ந்தவனைக் குப்பைமேட்டிலிருந்து எழுப்பி இருவரையும் சமநிலையான ஒரு மண்டபத்தில் அமரச் செய்ய வேண்டுமென்பதுதான் எம் போன்றோர் கொள்கை .

இதைத் தவிர உயர் வகுப்பாரிடத்திலே எந்த விதமான காழ்ப்பும் கொண்டவர்களல்லர் நாம் .நாம் தாழ்ந்த நிலையில் உள்ளவர்களாயிற்றே குழியினில் வீழ்ந்து கிடப்பவர்களாயிற்றே – நம்மையெல்லாம் உயர்ந்த நிலையில் உள்ளவர்கள் அல்லவா கைகொடுத்துக் காப்பாற்றியிருக்க வேண்டும்.அவர்கள் அந்தப் பணி புரிந்திருந்தால் இரு சாதிகள் மோதிக் கொள்வது என்ற நிலையிருந்திருக்காதே.அவர்கள் படித்தவர்கள், பட்டம் பெற்றவர்கள், நூற்றுக்குத் தொண்ணூறு பேர் கல்லூரி, கலாசாலை, பள்ளிகளில் நுழைந்தவர்கள்.

சரித்திர வீதிகளில் நடந்தவர்கள். பூகோளச் சோலையில் உலவியவர்கள் விஞ்ஞானக் கடற்கரையில் அமர்ந்திருந்தவர்கள்.படிக்காத – படிக்காமல் ஆக்கப்பட்ட – பாமர நிலையை விட்டுக் கரையேறாத மக்களையெல்லாம் பகுத்தறிவுப் பண் பாடிடச் செய்திருக்க வேண்டிய பொறுப்பை – உயர் வகுப்பினர் – எடுத்துக் கொண்டிருந்தால் கண்டனம் கிளம்பியிருக்காது, களிப்போடு கூடிய நன்றி தெரிவிக்கப் பட்டிருக்கும் ஒரு பெரிய சமுதாயத்தால் !அந்த நாள் தொட்டு இந்த நாள் வரையில் பலமான அடிப் பீடம் அமைத்துக் கொண்டல்லவா சாதிமுறையென்னும் கோட்டை கட்டப்பட்டிருக்கிறது.

அந்தக் கோட்டை தவிடு பொடியாகப் போகும் செயலிலே ஈடுபடக் கோட்டையில் உள்ளவர்களையே அழைக்கிறேன். நண்பர்களே ! நதி, கடலிலே கலந்தால் கடல் நதியாவதில்லை . நதியும் கடலாகிவிடும். சாதி எனும் எருக்கம் பூக்கள் பூந்தோட்டத்தில் மலர்ந்தால் ஒரு குடம் பாலிலே ஒரு துளி விஷம் கலந்தால் விஷம் பாலாகாது. பால் விஷமாகும்.அதே நிலைதான் நமது பூந்தோட்டத்தில் வளர்ந்து வருகிறது.சாதி உணர்ச்சி அதுபோலத்தான்.

சாதியென்னும் ஒரு சொல்லேயில்லாத சமுதாயத்தின் மீது சாதிப்பிரிவு படையெடுத்துப் பணிய வைத்துவிட்டது.காரைக்காலம்மையாரின் அழகு மேனியை அலங்கோலமாக்கி, எலும்பு உருவிலே தலை கீழாக நடந்த பிறகுதான் ‘அம்மையே, என்று சிவன் அழைத்தார் .சீராளனைக் கறி சமைத்துச் சிவனுக்கு விருந்து வைத்த பிறகு தான் சிறுத்தொண்டனுக்குப் பக்தன் என்ற பதக்கம் அணிவிக்கப்பட்டது . காரணம் இவர்களெல்லாம் தாழ்ந்த சாதிக்காரர்கள்.

இவர்களுக்கு இது எப்படி நீதியாகும் என்று கேட்பவர்களாகப் பகுத்தறிவாளர்கள் எழுந்துள்ளனர் .சாதிவெறிக் கதைகள் யாருக்கு ஆபத்தை அளிக்கின்றன ? இந்தக் கதைகளையெல்லாம் செல்லுபடியாகாதவை எனக் கூறிக் கடலிலே எறிந்திட வேண்டியது உயர்வகுப்பார் கடமையல்லவா ?இந்தக் கதைகளும், இக்கதைகள் காட்டும் வழியில் நடப்பவர்களும் தாழ்ந்த சாதியினர் எதிர்ப்புக்கு உள்ளாவதற்கு முன்பு தங்களை மாற்றிக் கொண்டிருந்தால் பூந்தோட்டத்தில் புயல் வீசிட வேண்டியதில்லையே; தென்றலல்லவா தெம்மாங்கு பாடியிருக்கும் !முரட்டு எதிர்ப்பு தானே மறைந்துவிடும் என்று உறுதி கூறுகிறேன்.

கத்தி கீழே எறியப்பட்டால் கையை உயர்த்தி வருபவன் கை தாழ்த்திடுவான் – கசப்பு நீங்கும் – கைகுலுக்கப்படும் காட்சியைக் காண முடியும் என்பது தான் உலகியல் .வன்முறை கைவிடப்படுமா ? போர் ஒழிப்புப் புறா பறந்திடுமா ? அல்லது பூந்தோட்டத்திலே புழுதி பறந்திடத்தான் வேண்டுமா ? சிலர் சிரித்துக் கேலி பேச – பலர் பணிந்து நிற்க வளமாக்கும் வேண்டாத ஒரு வெறுப்பு வளரத்தான் நேரிடும்.அந்த வெறுப்பு, தோட்டத்தை வளமாக்கும் வேலையைச் சிறிது தாமதப்படுத்தும் என்பதையும் வெற்றிக்கு எந்நாளும் அணைபோட்டு விடமுடியாது என்பது மட்டும் தெளிவாகத் தெரிகிறது.வண்ண மலர் வனத்தை நாம் வளமாக்க வழி காண்போம் .

வனத்தில் எழுந்துள்ள நம் பிரச்சினைகளை எப்படி எப்படித் தீர்ப்பது என்பது பற்றிக் கருத்துகளைப் பரப்பிடுவோம். நல்ல தீர்ப்புக் கிடைக்கும் வரையில் – தோட்டத்திலே எம்மலர் வைப்பது, வைத்த மலரை யார் பறிப்பது, என்கின்ற பிரச்சாரத்திலே ஈடுபடுவோம்.அப்படி நடைபோடும் நல்ல தம்பிகளைத்தான் – நான் குறிப்பிடும் பூந்தோட்டம் விரும்புகிறது. அந்த விருப்பத்தை நிறைவேற்றும் வீரர்களாகுங்கள்.விருதுகள் காத்திருக்கின்றன.

வெற்றிச் சிந்து பாட , நீங்கள் வீணை மீட்ட வேண்டியதுதான் பாக்கி !தென்றல் தவழும் – புதுமணம் நீந்தும் – மானினம் தேன்சிட்டு, மயில், குயில், மாடப்புறா எல்லாமே புதுமைக் கலைவிருந்து படைக்கும். அந்த இன்பப் பூந்தோட்டம் காண இளைஞர் உலகுக்கு மீண்டும் ஒரு முறை அழைப்பு விடுக்கிறேன். ! நம்நாடு – 6 12 1951.

செம்மொழிச் சிகரத்தின் சாரலில் தொடர்ந்து நனைவோம்…