வெகுமதி – சிறுகதை – பா.அய்யாசாமி

தம்பி நில்லு. சின்னராசு மவன்தானே நீ, உன் அப்பனை வரச்சொல்லு என்று அதிகாரமான குரல் வந்த திசை பார்த்த வடிவேலு, அங்கே பண்ணையார் ஏகாம்பரம் நிற்பதைக் கண்டு சரிங்க என தலையை ஆட்டி விட்டு முனுமுனுத்தபடியே நகர்ந்து வீட்டிற்குச் சென்றான்.

யப்பா, நீ இந்த தொழிலை விடுப்பா, போதும்,
எத்தனை வருஷம்தான் நீயும் உசிரை பணயம் வச்சு மரம் ஏறுவே ? நம்ம வாழ்க்கை மட்டும் ஏற்றமில்லாமல் அப்படியே இருக்கு என அலுத்துக் கொண்டான் வடிவேலு.

நீ தான் படித்து முடித்திட்டேலலே இனி என்ன கவலை எனக்கு.

படித்து ? ஊரிலே மரியாதையா கூப்பிடுறாங்களா என்ன ? மக்கள் அதே மாதிரிதான் இருக்காய்ங்க,

இதெல்லாம் நினைத்து வருத்தப்படாதே, வேலைக்குப் போய் நிலமை மாறிட்டா காட்சியைல்லாம் மாறிடும் என்றார்.

அப்போ, பணத்தையும்,வேலையும் வைத்துதான் மருவாதி மனுசனுக்கு இல்லையா என்றான்.

அப்படி இல்லையா,நல்ல ஆளுங்களும் நாட்டிலே இருக்காங்க நீ இன்னும் பார்க்கலை அம்புட்டுத்தான்.

நீ நாளைக்கு என் கூட வியபாரத்திற்கு வா நாலு நல்லவங்களை காட்றேன் என்று கூடவே அழைத்துப்போனார் சீர்காழி நகரத்தில் இளநீர் விற்கும் சின்னய்யன்.

இரண்டு குலைகள் இளநீர் காய்களை பண்ணையார் வீட்டிற்குச் சென்று இறக்கி சாயந்திரமே சைக்கிளில் ஏற்றிவைத்து மிதித்தபடியே
மகேந்திரப்பள்ளியிலிருந்து சீர்காழி வந்து சேரவே மணி எட்டாகியிருந்தது.

பேரூந்தில் வந்திறங்கிய வடிவேலு அப்பாவின் வருகைக்காக வழக்கமாக இளநீர் விற்கும் இடத்தில் காத்தியிருந்தான். சின்னையன் வந்த பிறகு பதினைந்து நிமிடம் அருவாளைத் தீட்டிக்கொண்டியிருப்பதைப் பார்த்து, தான் வாங்கி தீட்டினான்.

சின்னராசு எப்படி இருக்கீங்க ? பாப்பாவிற்கு அம்மை போட்டிருக்கு பத்து இளநீரை வீட்டிலே போட்டுடுங்க
என ரூபாய் ஐந்நூறை நீட்டினார்
நீதிமன்ற நீதியரசர்,

நல்ல காயாகப்பார்த்து தட்டி எடுத்து தலைப் பகுதியை சீவி துளையிட்டு, பப்பாளிக் காம்புகளை அதில் போட்டு குடிப்பதற்கு அவர்களிடம் நீட்டினார்.
இவர் யாரு உங்கள் மகன் வடிவேலுவா ? என கேட்டது வடிவேலுவிற்கு மகிழ்வாய் இருந்தது.

சின்னராசுண்ணே, என்ன நேத்து லீவு விட்டீங்க போல, உடம்பிற்கு ஏதும் முடியலையா என கேட்ட மருத்துவர் உடம்பையும் பார்த்துக்கோங்க இது யாரு உங்க பையனா? படிப்பு முடிந்ததா என அக்கறையாக விசாரித்தபடியே,
பேட்மிண்டன் விளையாட எதிரே உள்ள உள்மைதானத்திற்குச் சென்றனர் இருவரும்.

பார்த்தியா வடிவேலா, இவர்கள் என் மீது எத்தனை அக்கறையாக இருக்கிறார்கள் என சின்னராசு கேட்டதும்,

இதிலென்னாப்பா அக்கறை முப்பது வருடமா ஒரே இடத்திலே நீ கடை போடுறே அதனாலே இருக்கும் என்றான் வடிவேலு.

ஆமாம்லே இருக்கும் என்றபோது விளையாடிவிட்டு வெளியே வந்த மருத்துவர்,
விற்பனை முடிந்ததும் வீட்டில் சிறிது தோட்ட வேலை இருக்கு அவசியம் வரும் படி கூறிவிட்டுச் சென்றார்.

அன்று பன்னிரெண்டு மணிக்கெல்லாம் இளநீர்கள் விற்றுப்போக நீதியரசர் வீட்டிற்கான இளநீர்களை மிதிவண்டியில் சென்று கொடுத்துவிட்டு,மருத்துவர் வீட்டில் பணியை முடித்து விட்டு ஊருக்கு கிளம்புவோம் என முடிவு செய்து இருவரும் கிளம்பினர்.

ஏம்பா, இந்த தோட்ட வேலையெல்லாம் ஒத்துக்கறே ?

இளநீர் வியாபாரம் மட்டும் செய்து உன்னை இந்தளவிற்கு படிக்க வைக்க என்னால் முடியுமாய்யா?

இவர்களைப் போல இருப்பவர்கள் வீட்டில் உள்ள அனைத்துப் பணிகளுக்கும் என்னைத்தான் கூப்பிடுவார்கள்
என்னால் முடிந்ததைச் செய்வேன்,இயலாததை வேறு ஆட்களை வைத்து முடித்துக் கொடுப்பேன்.

இளநீர்காய்களை நீதியரசர் வீட்டில் இறக்கி விட்டு குழந்தையின் நலம் விசாரித்து கிளம்பிய சின்னராசுவிடம்,
பையனுக்கு வேலை வேண்டுமானல் சொல்லுங்கள் சென்னையிலே வாங்கிடுவோம் என்றார் நீதியரசர்.

சரிங்கய்யா, நீங்கள் இருக்கும் போது எனக்கென்ன கவலை ? என்று சொல்லிவிட்டுப் கிளம்பினர்.
நாம இப்போ கடை போடறமே அதற்கு காரணமே இந்த அய்யாதான், இவர் வக்கீலா இருந்தபோது ஆரம்பித்த இளநீர் கடை,பின்னே அவரோட இடத்திலேயே வைத்துக் கொள்ள அனுமதியும் தந்தார்.

இத்தனை வருடத்துலே எத்தனையோ நபர்களை சந்தித்து பழகும் வாய்ப்பு இவரால்தான் எனக்கு கிடைத்தது என்றார்.

தந்தையின் உழைப்பைக் கண்டு மனம் நெகிழ்ந்த வடிவேலு,

எனக்காக எத்தனை துன்பங்களை ஏற்றுக் கொண்டிருக்கிறாய் ? என்றதும்,

அதெல்லாம் ஒன்றும் இல்லை, நீயும் அதை புரிந்து படித்து நல்லபடியாக முடித்தவிட்டாய், இனி என்ன கவலை, நல்ல வேலை கிடைத்ததும் வாழ்க்கை சிறப்பாயிடும் என நம்பிக்கை வார்த்தைகளை மகனுக்கு ஊட்டினார்.

மருத்துவர் வீட்டிற்குச் சென்று தோட்ட வேலைகளை முடித்துக் கொடுத்து கிளம்பும் தருவாயில்,
நிறுத்திய மருத்துவர்,

வடிவேலு மேலே என்ன செய்யப்போறே ? படிக்கப்போறீயா? இல்லை வேலைக்குப் போகப்போறீயா என கேட்டார்.

இரண்டும் இல்லை, அப்பாவோட வியாபாரத்தை தொடரப்போகிறேன் என்றதும் இருவரும் அதிர்ச்சியடைந்தார்கள்.

ஏம்பா வடிவலு ? இதற்காகவா உன்னை கஷ்டப்பட்டு படிக்க வைத்தார் ? என கேட்டார் மருத்துவர்.

ஏன் சார்? டாக்டர் பையன் டாக்டராகலாம், வக்கீல் பையன் வக்கீலாகலாம், ஆடிட்டர் பையன் ஆடிட்டர் ஆகலாம். இளநீர் விக்கிற பெயர் இளநீர் விற்க முடியாதா? என வித்தியாசமாக கேட்ட வடிவேலுவை,

என்ன அய்யாவை எதிர்த்துப் பேசிகிட்டு? என அதட்டினார் சின்னராசு.

ஆனால் மருத்துவருக்கு, அவன் ஏதோ சொல்லவருவது மட்டும் நன்கு புரிந்துது.

என்ன சொல்கிறாய் ?

தெரிந்த வேலை,மக்களுக்கு பயனளிக்கும் பானம்,அதற்கும் தேவையும், வருமானமும் இருக்கு.

மேலும் சமூக சிந்தனையாக பப்பாளி காம்பை பயன்படுத்தவும், எரிபொருளாக தேங்காய் ஓடுகளும் பயன்படுகிறது. இதை விடவா தொழில் வாய்ப்பு கிடைக்கும் ? தந்தையின் சிரமத்தை நேரில் பார்த்த பின்புதான் என் நாலாவது வருட இளங்கலை பொறியியல் படிப்பில் செயல் திட்டமாக தேங்காயை அருவால் கொண்டு வெட்டாமல் இளநீரை வெளியே எடுக்கும் மோட்டாருடன் கூடிய இயந்திரத்தை வடிவமைத்துள்ளேன்.

விற்பவர்கள் பாதுகாப்பாகவும், நேர சேமிப்பும் அதன் மூலமாக நிறைய விற்பனையும் பெருக்க முடியும் என ஆர்வமாக சொல்லிக்கொண்டே போனான் வடிவேலு.

அருமை, அந்த இயந்திரம் தயாரிப்பதற்கான செலவு எவ்வளவு என கேட்டார் மருத்துவர்

ஒரு இயந்திரம் தயாரிக்க சுமார் முப்பதாயிரம் ஆகும் என்றான்.

உள்ளே சென்று திரும்பிய மருத்துவர் ஒரு லட்ச ரூபாயை சின்னராசுவிடம் கொடுத்தார்.

வாங்காமல், தயங்கி நின்ற சின்னராசுவிடம்,

வைத்துக் கொள்ளுங்கள் உங்களுக்கு உரியதுதான் என்ற மருத்துவர்,

முப்பது வருடத்திற்கு முன் ஒரு நாள்..
பத்து ரூபாய் கட்டாக
ரூபாய் ஆயிரம் கட்டுவதற்காக
என்னை வங்கிக்கு அனுப்பினார் என் தந்தை.

டிவிஎஸ் வண்டியின் முன் பகுதியில் வைத்து, வண்டியை ஓட்டும் ஆர்வத்துடன் வேகமாக சென்றேன், வங்கி சென்ற பார்த்தபோது பணம் அங்கே இல்லை,அப்போது அது பெரிய தொகை

பதட்டமடைந்த நான், செய்வதறியாமல் திகைத்து, வந்த வழியெங்கும் சென்று தேடியும் கிடைக்காமல் போக தந்தைக்குப் பயந்து வீட்டிற்கும் செல்லமுடியாமல், வெகு நேரம் கழித்து வீட்டிற்குத் திரும்பினேன்.

வீட்டு வாசலில் இதோ இவர் உன் அப்பா,நின்றுக் கொண்டிருந்தார்,

என் கையில் காணமல் போன அந்த பணத்தை என்னிடம் கொடுப்பதற்காகவே காத்தியிருந்த்தாக கூறி விடைப் பெற்றார், அதை வாங்கி பின் வங்கிக்குச் சென்று கட்டி விட்டேன்.

இப்பொழுது கடை போட்டுள்ள அதே இடத்தில்தான் அந்த பணம் நான் சென்ற வண்டியிலிருந்து விழுந்ததாகவும், என் தந்தையை நன்கு அறிந்தவர் என்றாலும், அவரிடம் பணத்தை கொடுக்காமல் எனக்காக காத்தியிருந்து கொடுத்த செயல் எனக்கு இவரை மிகவும் பிடித்துப்போனது .

அன்றுமுதல் நான் இவரை என் நண்பனாகவே பார்க்கிறேன் என்று கண் கலங்கினார் மருத்துவர். அப்போது முடிவு செய்தேன் என் முதல் சம்பளம் வந்த்தும் இந்த தொகையை இவருக்காக நாம் சேமித்து தரவேண்டும் என நினைத்திருந்தேன் அதுதான் இந்த தொகை.

என் நண்பனின்,உன் அப்பாவின் நேர்மைக்கான வெகுமதி என நினைத்து வாங்கிக்கொள்  என்று வடிவேலுவிடம் கொடுத்தார்.

கையில் வாங்கியவன், இது நல்லவர்களின் பணம்,

நல்ல உணர்வுகளை கொண்டுள்ள பணம் என்பதால் இதையே முதலீடாக வைத்து நான் என் சுயத்தொழிலை ஆரம்பிக்கிறேன் என்றான் வடிவேலு உறுதியாக.